Civcivler kışın ölür mü?

Hayat her zaman aynımı gitmeli?
Yine ağlamaktan akmış gözler arkasından alınan duş,ıslak saçlar.
Busefer burayla başladı ama herşey, buraya yazarken böyle bişeyin başlayacağını
Tahmin etmemiştim...Ama bu sefer diğerlerinden çok daha sevdim
Farklı sevdim ,özel sevdim.Bide biliyomusun kızamıyorum sana
Belkide hala inanamıyorum.Dün rüyamda görmüştüm ya seni beni aldatırken
Gece kalktım baktım yanımda uyuyorsun bian dedim ohh be gerçek değilmiş.
Ama demek yine malum olmuş.Nasıl alışıcam hiç bilmiyorum şuan rüya gibi herşey.Sabah kalkıcam sana sarılıp uyanıcam sanki.
Sanki gece yine sana sarılıp uyucam.Neden yaptın yada madem yaptın neden sustun neden seviyorum bırakma diyemedin.Dayanamıyorm...normalde seni arardım ya şimdi kimi arıcam kime içimi dökücem kime ağlıcam kime sarılıcam..Kimle ders çalışıp hayaller kurup planlar yapıcam.Sinemaya gitmek kahvaltıya gitmek bisiklet sürmek su borcunu öğrenmek daha çok şey vardı yapılıcak..
Beni yanıltmanı o kadar çok isterdim ki...Neyse bugün bi geçsin belki sabah uyanınca biraz daha güçlü kalkabilirim.İyi geceler yanımdaki uzak adam..Tatlı rüyalar..

'Prensten Prensese'

Tam herşey oldu dediğin an yitip gider yine herşey.Olması için oldu dememek gerekir belkide...Bilemiyorum..
  Verdiğin değeri alamadığını anladığında hissedersin bunu.Yine bi kalp ağrısı bir iç acısı..Tuhaf bir acı böyle boynunda yutkunmanı engelleyen nefes alırken derin derin alman gerektiğini hissettiren.Hem tuhaf hemde derin bi acı.Hele ki hayatın dejavu gibi olmuşsa daha yakan bir acı olur bu içinde.Yaşayan bilir derler ya bazı şeyleri he işte aynı buda öyle bir acı.Yazılıp okunulduğunda anlaşılmayan ama yaşanıldığında hissedilen...Bazen diyorum her olumsuzda keşke başa alma hakkımız olsa zamanı taaa en başaa.En tanımaya çalışılan zamana.Ve uzun uzun yer versek o zamana kii sonrasında yanmasın içimiz diye.Ama malesefki yapamadığımız için bunları yaşıyor değilmiyiz.
Tabi bunun yanında anlaşılmamakta var veya anlaşılıpta anlamamazlıktan gelmede olabilir.Aslında neye kırıldığının neye kızdığının bilinmemesi yada bilinipte farklı yorumlanması..İnsan ilişkileri zor gerçekten çözmek zor,anlamak zor,anlamlandırmak zor,herşey iyiyken bir anda kötüye dönüşü görmek zor,zor,zor,zor işte .Bide şu hayatta güvensizsen bir kat daha zor.
  Ne çok rahat olucaksın nede çok sıkı arasını iyi biliceksin ve bildiriceksin ki yine herşey hayalkırıklığına dönüşmesin..Ve canın tekrar parçalara ayrılmasın...

 Şimdi ne bir bitiş bu yazı nede bir başlangıç belki biraz sitem belki biraz iç döküş.Belkide o yazdığım mektuptaki hayal kırıklığına giden yolun başı...Ama ne olucaksa az üzülmeli olan neyse o olsun.Hatta mümkünse hiç üzülmemeli ne varsa o olsun olmaz mı? Çünkü bu kadar güven ve iyiliğin karşılığının yine bir acı hikayeye dönüşmesini istemiyorum,isteyemiyorum...

O prenses yerinde kalsın o saat hiç 12 olmasın balkabağına dönüşen bir hikaye kahramanı olma..Hiç bunu düşünerek koymadım çünkü ben adını...

Keşkeler Pişmanlıklarınız Olmasın

Candan Erçetin ablamız demiş ya 'Dünyada ölümden başkası yalan' diye..Ne kadar da doğru demiş.Şu hayatta yerine getiremediğimiz engelleyemediğimiz ve unutamadığımız tek şey aslında...

O yüzden karşımızdakilere,yanımızdakilere içimizde ki herşeyi söyleyebilmeliyiz..Belki bugün var yarın yok bilemeyiz.Bir nefeslik herşey sadece bir nefes...

Eee..!

Ne gerek var o yüzden kırgınlıklara üzüntülere diye düşünmüyor değil insan.

Bugün yanınızda olanların yarın yanınızda olamama ihtimalini düşünerek yaşanmalı hayat.Hergün bir son olabilirmiş gibi konuşmalı onlarla,söyleyemediği hiçbirşey kalmamalı içinde sevgisini dile getirebilmeli istediği gibi sarılabilmeli ki yanında olamadığı zamanlarda içi yanmasın..

Yani kısaca yapmadığınız şeyler size keşke dedirtmesin yada pişmanlık duydurtmasın.

Hayat çok kısa çünkü.Düşündüğümüzden çok çok daha kısa..

Geleceğinizde 'Korku' Olmasın

Korkmak çok kötü birşeymiş..Korkup geri adım atmaktan korkmak daha kötüymüş..Geçmiş geçmişte kalmıştır geleceği etkilemezdir diyorum ama,fazlasıyla etkiliyo sanırım.

İstemsiz birşey oluyor içinizde çok gitmek istiyorsunuz ama birşey arkadan sesleniyo ya yine üzülürsen?Ya yeniden keşke dersen,susturmaya çalışıyorsunuz onu aslında onla savaşıyorsunuz sen sus diyorsunuz bu sefer senin dediğin doğru çıkmıcak seni yanıltıcam diyorsunuz.Benliğinizle savaşıyorsunuz...

Neden peki?

Çünkü korkuyorsunuz tekrar üzülmekten tekrar yara almaktan tekrar ağlamaktan.Tam düşmüşsünüz dizleriniz yara olmuş kabuk bağlamış ve düzelmeye dönmüş tekrar düşmekten korkuyorsunuz..Geleceği görmek istemek bu durumlarda daha çok ortaya çıkıyor bir güç bir ışık iyi yada kötü birşey bekliyorsunuz ya başlasın ya bitsin düşüncesiyle..

Korkmak çok kötü birşey işte..
İyi olabilecek şeylerden kaçmaktan korkmak daha da kötü..

Özlenen Kimse

Bigün daha geçti...Kavuşamadık hala..Belki biçok gün daha geçicek bilemiyorum.Ama ben tanımadığım seni özledim...

Belki sana direk söyleyemem bunu ama ben seni bilmeden özlüyorum..Bi insan görmediği tanımadığı bi insanı nasıl özler diceksin belki.Bende açıklayamıcam ama belki yanyana olduğumuz zamanlarda bunu hissettirebilirim.Yağmur yağyodu bugün.Ama en sevdiğim yağmur sıcak havada yağan yağmur tam böyle elele yürümelik dedim yine içimden sen burda olsan ne tatlış olurdu diye.Yürürdük elele ıslanırdık beraber ben sımsıkı sarılırdım sana...

Ve hayaller hayaller hayaller...

Çok yapıcak şeyimiz var gel artık..

Beraber uyuyalım beraber uyanalım.Uyurken özleyelim mesela birbirimizi ben sana güzel minnoş minnoş kahvaltılar hazırlayayım pofuduk kekler yapıyım.Rakı içelim ama eskileri konuşarak değil bizi konuşarak geleceği konuşarak mevzu biz olalım geleceğimiz olsun...

Hadi gel artık...Hayaller artık yerini bulsun..

-Kimsesiz Mektup-

Hayallerimi yaşamayı beklediğim havalara geldik sonunda...Bu yıl kış Edirne'de hiç bitmedi biliyomusun?Bilemezsin tabi ki burdamıydın sanki.

Yaa belkide gelmişsindir belki aynı yerde bulunmuşuzdur bunu anca ilerde bilebiliriz.Ama burda olduğunu öğrenirsem ilerde emin ol çok üzülürüm aynı ilde farklı kişilerle farklı anılar..Yakın,bir o kadar da uzak gibi bide her yıkılışım da seni düşünerek dirilmeye çalışırken böyle olduğunu öğrenmek üzerdi herhalde beni.Neyse sen geldiğinde yine bunları konuşuruz :) beni merak edersen eğer aslında buara iyiyim iş okul ekseni içersinde yorulan bir ecoş.Arada geziyorum tabi hatta o aralar baya yoğun geçiyo napıyım insan yoğun olunca o boşlukları değerlendirmek istiyo ama bak yazıyorum buraya unutmayayım diye seni bigün edirneye getirdiğimde götürüceğim o kadar yer var ki.Hepsini tek tek gezdiricem sana bak burda bunu yapmıştım şurda şunu yapmıştım diye belki bu zamanlarda yanımda değilsin ama o zamanlarda o eksikliği beraber kapatıcaz :) inanmak başarmanın yarısıymış ya hayatım.Ben azda olsa yarısına yaklaşıcam sanırım...Hislerimi benle hisseden adam hadi şimdilik görüşmek üzere.. 

Biraz Sessizlik..

Hep sonlar en acıtanmış gibi değil mi?Geçmezmiş gibi unutulmazmış gibi.Yine birine inanır gibi olduğunda oluşan dürtü peki?Önyargımı yoksa yukardan gelen uzaklaşmanı sağlayan bir his mi?Bilemedim bende be canım neyin doğru neyin yanlış kimin iyi kimin kötü.Kimin değer verdiğini kimin önemsemediğini bilemedim..

Ama gelenekselleşmiş birşey bence bu bende kime içimde ufacık bir inanç oluyorsa o günden sonra o kişiyi kaybediyorum artık insan karşındakini de suçlayamıyo bu kadar olay arkasına tekrar inanma gücünü nerden bulabiliyorum açıkcası onu merak ediyorum.Bitip tükenmez bir inanç...

Anca işte yeni bireylerden korunma çabasına dönüşüyo bu inanç kaçma,uzaklaşma.yalnız kalma fakat yalnız olmaktan da sıkılma, böyle saçma bi durum içerisindeyim işte şimdi.Mutlu görünümlü hatta derine inmediğin de mutlu.Bi o kadar derine indiğinde de çok mutsuz birey oldum çıktım şu edirne de.Sorun ne şehirde ne çevremde bence sorun bende.Hani bi çocuk bisiklete binmeyi çok ister ama sürmeyi bilmez bigün dener ve düşer ama yinede o içindeki bisiklet sürme hevesi gitmez ya işte aynen öyle benim içimde.İçimde yaşadığım duygusallığımla büyüyorum.Her yıl her ay her gün her saat olduğu gibi..

Büyü ki Çocuk;Güçlü Ol

Büyümek zormuş be çocuk büyüdüğünü anlamak zormuş..Herşeyi tek başına halletmek zormuş...Şu sevgilisine bağlı yaşayanlara hep  kızmışımdır asalak yaşam tarzı gibi gelmiştir ne bilim herşeyi beraber yapmak herşeyde heryerde beraber olmak bir nevi yalnız kalamayan insanların işidir bu korkakların, ama şuan anlıyorum..

Güçlü kadınlar yalnızdır,yalnız kadınlar güçlüdür yalnızlık gücü verir insana çünkü.Yalnız olmayan hayatı sevgilisine adayan onsuz hiçbir şey yapamayan bir kadını sevgilisinden bir ayırın bakalım birde üstüne biton sorumluluk verin ne kadar gücü olduğunu o zaman anlarsınız çünkü üstesinden gelemeyecektir.Alışmıştır çünkü yanında onu kollucak bir erkek olmasına..

Peki yalnızlar...Hayatlarını tek kendisine ve ailesine adayıp birde üstüne birton yük alanlar bu kadınlar güçlüdür işte çünkü alışırlar bu duruma yorucudur evet bunaltır belki.Bazen üstesinden gelemicek gibi olur ama herseferinde daha hırslı tutunur herseferinde daha güçlenir.Ve büyür..

O yüzden başta dedim ya büyümek zordur çocuk 22 yaşında çocuk olduğunu anlamak gibi..Ne zaman hayatı sen değil hayat seni yönetirse o zaman anlarsın işte büyüdüğünü ve aslında 22 yaşında bir çocuk olduğunu..Mesela uyumak istersin yada kafana göre içip gezmek ama bianda gideceğin iş,çalışıp girmen gereken sınav,toplaman gereken ev,yıkaman gereken çamaşır,bulaşık.Ödemen gereken fatura gelir aklına ve hayatını ona göre şekillendirirsin çünkü sen yalnız olup güçlülüğe yolalansındır..

Bunları yaparken sana destek olan,sığınıcağın ne sevgilin ne eşin yoktur yanında o yüzden dayan çocuk daha güçlenmek için dayan yanında kimse kalmadığında da dimdik ayakta kalabilmek için dayan çünkü sen güçlü olansın güçlü kalan...