Hangimiz hayatımızı kendi istediğimiz gibi yönlendirebiliyoruz?
Hangimiz hayallerimizi gerçekleştirebiliyoruz?
Hadi hayal ettiğimiz yaşlardayız peki hangimiz gerçekten mutluyuz? Her şey bir şeyin etrafında dönüp ilerlerken biz ne zaman ben olabiliyoruz?
Maalesef olamıyoruz...Yaklaşan 25 yaşın bana getirisi galiba bunlar;görünür de mutlu olup içinde mutlu olmamak..bazı şeylerde ki belirsizliklerin kafanı yorması bunların hepsi birleşince belirsiz bir mutsuzluk oluyor işte hani büyüyünce hayatın tamamen düzene giriyordu?
Yoksa girmiyordu da biz kendimizi mi kandırdık!
Zaten hep olmayana inanmadık mı bizde olmayana özenmedik mi..Küçüksün büyümeye özenirsin büyüksün küçülmeye özenirsin insan oğlu böyle bir varlık işte tatminsiz ve doyumsuz.
Her yaşın ayrı bir güzelliği varmış ya geçmişe bakınca güzel geliyor da yaşarken neden o ayrı güzelliğini görmüyoruz? Birsürüüü soru var hemde birsürüü..
Bazı şeylerde hiçbir zaman tam istediğimi yapamıyorum peki bunu yapmalımıyım? Yada mantıkla yürümeye devam etmelimiyim.
Ne zor bu gençlik evresi,ne yorucu ve kasvetli...
İnşallah yapmadıklarım bir gün en büyük pişmanlığım olmaz tek temennim bu...
